Planten en zaden ruilmarkt

Had ik al eens verteld dat Hans in een ‘groengroep’ zit? Hij kan het beter vertellen maar het is mijn blog. De groengroep is een plaatselijk initiatief, geïnitieerd door het Drents Landsschapssbeheer, om rond het eigen dorp initiatieven te stimuleren die te maken hebben met groen en natuur. Hans zit bij de fruitbomen snoeigroep brigade en deze legt zich toe op het snoeien van hoogstam fruitbomen. Boerderijen worden gekocht door mensen die geen notie hebben van fruitbomen en deze horen toch echt bij het karakter van het Drents landschap. Dan kan je de brigade bellen en die komen dan voor een zacht prijsje ‘to the resque’.

Eén van de initiatieven was een Ruilbeurs voor zaden en stekken. De groengroep is lekker ontspannen dus geen geregel in detail: ze zagen wel hoe de dag zou lopen. We hebben wel al weken de leuke flyer verspreid en zelfs ik had stekjes en zaadjes verzameld. Er werden tafels buiten neergezet voor de planten en de zaden waren binnen want anders waaien ze weg (geintje).
Nou het liep storm!! Er waren mensen met ijsbakken vol met zaad en anderen hadden het zo goed voorbereid dat alles al in zakjes zat en er prachtige geplastificeerde kaarten met info naast lag. Ik keek mijn ogen uit. Want, ja, ik had voor mijzelf ook een bijdrage bedacht; zakjes maken. Ik weet namelijk een maniertje om zakjes te vouwen die goed sluiten en dat leek me handig. Ik ben aan een tafeltje gaan zitten met papiertjes gesneden van een rol patroonpapier en gewoon gaan vouwen. Dat werkte en er waren regelmatig diverse mensen die aanschoven om dat van mij te leren. De middag was een geweldig succes, super gezellig dus volgend jaar weer.

Mien Ruys

Ik ben jaren geabonneerd geweest op het blad “Onze Eigen Tuin”. Dit blad voor tuinliefhebbers is opgericht in 1955 door Mien Ruys en Theo Moussault (haar man en uitgever).
De ouders van Mien Ruys hadden een plantenkwekerij in Dedemsvaart: Moerheim (Koninklijke Kwekerij Moerheim v/h B. Ruys B.V), in die tijd een wereldvermaarde vaste plantenkwekerij. Zij is met tuinontwerpen begonnen daar want haar belangstelling gold niet zozeer het kweken van planten, maar veel meer hun toepassing in tuin en landschap. Omdat er toentertijd in Nederland in die richting nog geen opleidingen bestonden, studeerde ze enige tijd in Berlijn en volgde ze stages in Engeland. Vakliteratuur bestond in die tijd nauwelijks of niet. Een echte pionier dus.
Tuinierend Nederland denkt bij de naam Mien Ruys gelijk aan tuinen met spoorbielzen. Toch een markant handelsmerk van haar want haar bijnaam was een tijd “Bielzen Mien”.

Als trouwe lezer was ik nog nooit in de proeftuinen geweest want vanuit het westen is Dedemsvaart niet naast de deur. Maar nu wonen we toch al weer wat jaartjes in Diever en was ik er nog steeds niet geweest. Omdat we toch nog steeds aan het herstellen waren van de griep en verder niet zo ondernemend was dit een leuk behapbaar uitje.
En als je er toch bent neem er dan een stuk hazelnoottaart bij je koffie; overheerlijk, echt waar.
Wij zijn met onze traktatie weer terug de tuin ingelopen en hebben in de watertuin een heerlijk geniet momentje gehad.

kruidentuin(tje)

Eindelijk! Een kruidentuintje waar ik trots op en blij mee ben. Ik denk dat ik bijna mijn hele leven pogingen heb ondernomen om een kruidentuintje te laten groeien. In elk huis waar ik woonde probeerde ik het weer maar nooit kwam er iets wat op een serieuze kruidentuin leek. Ik zie me nog prutsen in één van de vorige tuintjes. Te arme grond of niet genoeg vaste kruidenplanten om een kader te vormen. Want dat is de clou. Een paar vaste kruidenstruikjes en in de gaten die vallen zaaien of planten. Ik stek zelfs rozemarijn en salvia. De laurierstruik durf ik flink te snoeien in het najaar zodat ik de hele winter lekker royaal kan gebruiken. Ik word hier echt gelukkig van.

rododendrons vervolg

De hele week voor ons uitje stond de weersverwachting op bar slecht weer: koud en nat. Nou, je kan het aan de foto’s zien; we hadden prachtig weer. En beter zo dan andersom.
De rododendrons waren schitterend dit jaar. We waren diep onder de indruk en de kunst werd toch een beetje bijzaak. Nu komen we al jaren in Kröller Müller dus de vaste collectie is ons wel bekend. Het enige nieuwe was het ei van Anish Kapoor en daar hebben we dan ook bewonderend naar staan kijken en peinzend hoe dit nu toch weer mogelijk is. Zijn werk blijft me boeien.
Omdat het museum op maandag pas om 13.00 uur openging zijn we ook nog naar het vestingplaatsje Doesburg geweest wat een echt schattig en fotogeniek plaatsje blijkt te zijn.

Wildlands

Van de post- of bankgirorekeningloterij winnen we nogal eens kaartjes voor het één of ander. Deze keer lagen er kaartjes voor een uitje naar keuze in Nederland waaronder de Wildland Zoo in Emmen. Dit was het dichtst bij onze woonplaats dus te doen voor een pretentieloos uitje want zonder deze kaartjes waren we niet gegaan. Maar een gratis dagje uit is altijd leuk. Het seizoen is vast nog niet begonnen want het was er allemaal een beetje sjofel vergeleken met een paar jaar geleden. Eerlijk gezegd leek het hierdoor soms best overtuigend op de werelddelen die ze proberen na te bootsen. Ook waren alle kleine winkeltjes voor versnaperingen (nog) niet open en zeg nooit van te voren dat je een coupon voor gratis patatjes hebt want dan krijg je het restant van de vorige klant en dat was ook al een paar keer opgebakken.

Ik twijfel nog steeds of ik de camera die ik van mijn broer heb geërfd wil houden. Het is nogal een flinke sjouw en het enige dat hij beter kan dan mijn mobieltje of kleine Sony is zoomen. Als je een object hebt is het wel heel leuk maar hoe vaak heb je de neiging om in te zoomen. Ik niet zo heel vaak en vandaar de twijfel. Maar hier zijn de kiekjes.

héél even maar

De Magnolia. Altijd lyrische reacties op onze boom maar ik heb er niet zo veel mee. Als hij bloeit ziet hij er spectaculair uit, misschien zelfs een beetje over de top. En als de weersomstandigheden meewerken heb je er een weekje plezier van voordat het grote uitvallen begint. Maar we hebben nu al voor de tweede keer dat na twee dagen bloei er een flinke nachtvorst komt en dan is het ook gelijk weer klaar. Bruine bloemen en een trieste boom.

Nee, hier wordt je niet vrolijk van.

natte voeten

Net niet.

Vroeger gingen we bij storm en ontij naar het strand. Daar werd ik gewoon naar toe getrokken. Het is me ook met de paplepel ingegoten want mijn pa was altijd de aanstichter. Maar het zit nog steeds een beetje in me.
In Drenthe is er de afgelopen dagen ontzettend veel water gevallen. Mijn oerinstinct zei me dat dat water toch ook afgevoerd moest worden. Dus zijn we bij de eerste gelegenheid (tussen de buien door) naar Dieversluis gelopen. Dat is een leuke tippel van 5 kwartier. Heerlijk om de benen weer te kunnen strekken na al die dagen van storm en regen. Want gestormd heeft het ook. Een drieling storm met een plaagstootje na die ook nog krachtig genoeg was. Hier en daar wat bomen om maar we hielden allemaal droge voeten. Na Limburg vertrouw je toch niet helemaal meer.
Dieversluis is een sluisje in de Drentse hoofdvaart die loopt van Assen (hoog) naar Meppel (laag). En het water stond heel erg hoog, ver over de wallekanten tot bijna op de weg. Het water stroomde over de sluisdeuren heen. Dit hadden we hier nog nooit gezien maar alle Drenten van hier ook niet. In de plaats hogerop, Hoogersmilde -what is a name- is de weg naast de vaart overstroomd en kon het verkeer er een tijdje niet meer langs. Maar het was wel fotogeniek!!

De volgende dag was het meer onder controle.

En een leuk filmpje op RTV Drenthe:

https://www.rtvdrenthe.nl/nieuws/14444606/hoogwater-stelt-waterschappen-voor-uitdaging-alles-staat-vol

nog heel even volhouden

Rutte en Kuiper komen op. De gebarentolken staan paraat en dan komt het.
Lieve mensen, we hebben besloten dat u het allermaal maar lekker zelf uit moet zoeken want wij weten het ook niet meer.
Ga lekker je gang, ga winkelen, dineren, door de stad slenteren, borrelen bij je buren en van mijn part op vakantie. Krijg je de griep ga dan lekker onder de wol en ziek het uit. Doe een beetje voorzichtig met elkaar en ga weer genieten van de dingen die u gemist heeft. Veel plezier.

Het zou mooi zijn maar ik ben bang dat dit nog niet gaat gebeuren. Het is moeilijk om de controle los te laten en te vertrouwen op het gezonde verstand van de meeste mensen.

Bij ons begint de verveling ook toe te slaan. Ik mis het dat je spontaan iets kan ondernemen en onderweg een hapje doet. Verder valt het wel mee en geniet ik er bij vlagen zelfs van. Ik kan kan me goed vermaken met rommelen en tuttelen. Ben net begonnen met een fotoboek-jaaroverzicht vanaf het begin van de lockdown.

Vanuit huis kunnen we alle kanten op om te wandelen want het is overal even mooi hier in en om Diever. Maar af en toe wil je toch wat anders dus zijn we met de auto naar een gebiedje iets verderop gereden: Hoekenbrink. Schitterend gebied en dan lijkt het toch weer een uitje. Deze keer had ik voor het eerst de camera van mijn broer mee. Was toch benieuwd of die nou zoveel beter zou zijn dan mijn eigen camera of de kiekjes met de telefoon waar ik altijd weer helemaal verbaasd over ben. Ben er nog niet over uit maar hij kan wel een heel eind zoomen. En dat is leuk. Van de zomer maar eens vogeltjes gaan schieten.

8 september 2021: strandweer

Beetje rare foto bij een kop strandweer .

Het was die dag prachtig weer en de verleiding om nog één keer naar zee te gaan was te groot. We hebben altijd de optie om naar Schiermonnikoog te gaan maar uiteindelijk ben je in dezelfde tijd aan de kust in Noord-Holland. De boot vaart ook niet voor niets dus qua kosten maakt het niets uit. Broer en schoonzus hadden ook wel zin en hebben we gezellig met z’n vieren op een handdoekje van de zee genoten. We konden zelfs zwemmen. Ff doorkomen maar dan was het heerlijk. Alleen de wind was net gedraaid naar het oosten en dan weten wij het al: kwallen. Schoonzus is grootgebracht in Australië en daar zijn (bijna) alle dieren dodelijk, ook kwallen. Dus een grote gil en ze ging er die dag niet mee in. Voor ons ging het nog wel maar in de loop van de dag kwamen er wel meer. Maar we hebben gezwommen en we realiseerden ons dat het nu toch echt de laatste keer was dit jaar. s avonds Lekker zitten snacken in Heemskerk bij de Patatoloog en al met al een heerlijke stranddag.
Alleen geen strandfoto’s en de pompoenen worden verkocht tegenover het huisje van mijn broer.